GÖREV SENİ ÇAĞIRIYOR

...
Ve ben o düzlükte sert esen rüzgarın içinde,
Üşümeden ormanını izler buluyorum kendimi...
Bulutların arasından sızan ışıklar oynaşıyor gökyüzünde,
Uzun otlar, yaprak dolu dallar rüzgara mahkum;
Kırmızı, kırmızı bir pelerin, zırhımdaki izler,
Hep o dikenli sarmaşıkların yaraları ellerimde.
Geçmiş savaşların yorgunluğu,
Umudunu koruyan bedenimde.
Tepelerin ardında yüzler, binler,
Ayak sesleri davullara karışmış,
Fırtınayı karşılamaya gidiyor...
Aralanan bulutlardan bir hüzme,
Ormanın üzerinde, gölgeleri yararak,
Çıplak ayaklarının ısıttığı toprağa düşüyor.